Zadośćuczynienie za śmierć osoby najbliższej na skutek zdarzeń powstałych przed dniem 3 sierpnia 2008 r.
- wielkość czcionki Zmniejsz czcionkę Powiększ czcionkę
- Czytany 19717 razy
- Wydrukuj
Śmierć osoby bliskiej jest często bardzo bolesnym przeżyciem dla rodziny i osób jej bliskich. Często osoby, które pozostały po śmierci osoby bliskiej zmagają się ze smutkiem i bólem wynikającym ze straty najbliższego członka rodziny: córki, syna, matki, ojca, ukochanego dziecka, babci, dziadka, czy wnuka. Z uwagi na fakt, iż szczególna więź emocjonalna w rodzinie niezaprzeczalnie stanowi dobro osobiste, wobec czego należy ją chronić.
Uregulowanie w 2008 r. możliwości dochodzenia zadośćuczynienia za śmierć osób bliskich spowodowało dyskusję na temat możliwości dochodzenia zadośćuczynienia na skutek zdarzeń powstałych przed dniem 3 sierpnia 2008 r. Brak regulacji w tym zakresie prowadziłoby bowiem do radykalnego zróżnicowania sytuacji osób, które doznały krzywdy o podobnym charakterze, nawet w krótkich odstępach czasu. Wobec czego, osobom bliskim przyznane zostało uprawnienie do uzyskania zadośćuczynienia za krzywdę spowodowaną śmiercią osoby bliskiej również na skutek zdarzeń mających miejsce przed dniem 3 sierpnia 2008 r.
Na obecną chwilę istnieje stosunkowo szeroka, a zarazem utrwalona linia orzecznictwa sądowego w tym zakresie, a odmowy wypłat ze strony niektórych zakładów ubezpieczeń nie powinny mieć miejsca, gdyż godzą w autorytet wymiaru sprawiedliwości, a szczególnie Sądu Najwyższego. Sąd Najwyższy kilkukrotnie wskazywał, iż podstawą dochodzenia zadośćuczynienia za krzywdę doznaną przed dniem 3 sierpnia 2008 r. w następstwie naruszeniem deliktem dobra osobistego w postaci utraty więzi rodzinnej łączącej osobę najbliższą ze zmarłym stanowi art. 448 w związku z art. 24 § 1 kodeksu cywilnego.
Przy dochodzeniu zadośćuczynienia na podstawie art. 448 w związku z art. 24 § 1 k.c. szczególnie ważne wydają się kwestie dowodowe, bowiem nie każdą więź rodzinną niejako automatycznie należy zaliczyć do katalogu dóbr osobistych, lecz jedynie taką, której zerwanie powoduje ból, cierpienie, rodzi poczucie krzywdy. Przy dochodzeniu roszczenia na podstawie art. 448 k.c. powinno się zatem wykazać istnienie tego rodzaju więzi, stanowiącej jej dobro osobiste podlegające ochronie.
Kryteriami w określaniu wysokości roszczenia z tytułu zadośćuczynienia za naruszenie dobra osobistego w postaci utraty więzi rodzinnej mogą być przykładowo: uprzednio występujący stopień bliskości, zażyłości, przyjaźni i wspólności pomiędzy uprawnionym a zmarłym, stopień i długotrwałość cierpień i bólu po śmierci najbliższego (na co bez wątpienia wpływa wiek uprawnionego do zadośćuczynienia). Nadto, takimi czynnikami powstałymi na skutek zerwania więzi rodzinnej będą: brak troski i opieki ze strony rodzica, brak pomocy w przyszłym wychowaniu, samotność i strach przed nią na przyszłość, czy też konieczność samodzielnego wychowania dzieci, konieczność układania sobie życia od nowa oraz inne okoliczności wpływające na poczucie krzywdy w postaci utraty więzi rodzinnej uzależnione od konkretnego stanu faktycznego, które należy poszukiwać i wskazać każdorazowo w indywidualnej sprawie.
Sprawy dotyczące dochodzenia zadośćuczynienia są często zawiłe dlatego warto, przed podjęciem jakichkolwiek działań, udać się do radcy prawnego z prośbą o poradę, dzięki czemu możemy zaoszczędzić wysiłku w celu uzyskania odpowiednio wysokiego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.
Artur Zawolski
Radca Prawny
